de stilte
de stilte rond mij.
waarom?
ik weet het niet.
wat voel ik?
ik weet het niet.
wat denk ik?
ik weet het niet.
wat wil ik?
ik weet het niet.
de stilte.
geeft en neemt,
tot ik volledig ben vervreemd.
§linda§
waarom?
ik weet het niet.
wat voel ik?
ik weet het niet.
wat denk ik?
ik weet het niet.
wat wil ik?
ik weet het niet.
de stilte.
geeft en neemt,
tot ik volledig ben vervreemd.
§linda§
Reacties op dit gedicht
| eclips: | Woensdag, juli 24, 2002 22:50 |
| ksluit me aan bij paul mooi linda en eht is oke ;-) |
|
| Albrecht Paul: | Woensdag, juli 24, 2002 11:41 |
| De laatste regel komt helemaal uit de lucht vallen. Want als de stilte geeft, dan komt er ook naar je toe en word je gevoed. Zelfs al blijf je passief (ik weet het niet), dan nog vervreemd je niet. Pas als je wat je hebt aan verbindingen afbreekt (en je breekt ze ZELF af!), dan vervreemd je. In plaats van 'de stilte geeft en neemt' zou hier moeten staan: Ik zeg net zo lang 'ik weet het niet' tot ik volledig ben vervreemd |
|
| Thecool: | Woensdag, juli 24, 2002 01:12 |
| :0 | |
| Sheena: | Woensdag, juli 24, 2002 01:08 |
| ........ ik geloof nog steeds, dat als men zoekt, men vinden zal .... hoe lang het ook duurt ! take care, Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||