en nu ??
dat waar ik altijd bang voor was..
iz nu gebeurd....
mijn ouders weten dat ik snij...
alsof ze daar nou blij
mee moeten zijn...
ik had een schrift..
daar schreef ik al mijn gedichten en texten in..
ze hebben het gelezen....
mijn vertrouwen beschaamd...
hoe hebben ze dat kunnen doen...
hoe hebben ze mij zo een verdriet kunnen geven...
kheb beloofd het niet te doen..
maar hoe kunnen ze dat verwachten na wat zij me hebben aangedaan... ?... ik zie het mes... en ik wil het zoooo graag... kweet dak het heb beloofd ... maar ze kunnen dit niet van me verwachten.. vooral
niet nu....
hoe konden ze dit nou doen...
ik snap het niet... ik vat het niet...
ze verwachten zoveel van me.... het doet me alleen
maar pijn.. als ik het nie na kan komen...
het iz een cirkel... zij snappen dat niet...
ze zeggen wel zo makkelijk.. van stop ermee...
maar dat gaat niet... zomaar...
vooral niet nu... waarom snappen ze dat niet???
zal ik ze weer vertrouwen...??
Reacties op dit gedicht
| valle: | Woensdag, juli 24, 2002 11:09 |
| je ouders gingen het zoiezo te weten gekomen zijn, al is de manier waarop ze het nu te weten gekomen zijn wel ni zo leuk voor jou. in het begin zal je je alleen ma slechter voelen en zij zullen je totaal ni begrijpen. mijn ouders dachten da ik in een instelling thuishoorde me zo'n gedachten in mijn hoofd. ma uiteindelijk zul je je toch wel beter voelen als ze het weten. je zult het makkelijker hebben om andere dingen te doen als je je slecht voelt dan snijden.. veel sterkte! kus, valle |
|
| doosje: | Woensdag, juli 24, 2002 10:05 |
| Misschien moet je met iemand over je problemen praten,maar dan nog kan je er niet zo maar mee stoppen.Het is wel begrijpelijk dat ze willen dat je er mee stopt want zij vinden het vast heel abnormaal maar voor ons is het heel gewoon. Als je eens wil praten mail maar gerust hoor! Sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ðz | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||