Het denken leidt.
Het denken leidt af.
Het denken misleid.
Het denken splijt.

Het denken splijt de stilte.
Splijt het Weten.
Het geisoleerde denken heeft ons nog nooit bevrijd.
Het denken zet ons gevangen in de tijd.
We raken erdoor bevangen,
en kunnen daardoor nooit het ware Weten ontvangen.

Het denken laat ons jagen.
Creert eindeloze vijanden die ons belagen,
en die we weer denken te moeten verjagen.

Het denken zet ons vast in beelden.
En er is zoveel dat we ons verbeelden.
Maar de Waarheid wordt niet gezien.

Het denken brengt ons altijd uit het nu.
En juist nu is er de mogelijkheid.
Nu is aanwezig de Waarheid.

Dan zul je weten dat alles wat buiten is, waan is.
Dat alles waanzinnig is.
En de ware zin ergens anders is.
Binnenin is.


Ja, uiteindelijk zal het denken kunnen helpen.
Maar pas dan als het niet meer onze meester is.
Pas dan als alles in ons stilte is.
Pas dan als er verbinding met het Hart is.

Dan zal het denken weer instrument kunnen zijn.
En behulpzaam kunnen zijn bij het doorzien van alle schijn.
Als er ook een voelen, een ervaren is.
Als het leven een diepdoorvoelde ervaring is.

Dan zal er bevrijding zijn uit de gevangenis.
Dan zal het denken een waarlijk scheppen zijn.
Waarlijk scheppend zijn.
Waarlijk openbarend zijn.
Dan zal er sprake zijn van wijsheid,
en vervluchtigt alle kennis.
Levende wijsheid in de ware ontvankelijkheid.
In de ware Liefde.