* roze olifanten *
dreunend weerkaatsen zijn stappen in het lege bos,
de zachte mosgrond trillend,
in troepen geven ze een optocht,
ieder van grote verschillend,
maar toen zag ik in mijn ooghoek,
iets wat ik nog nooit had gezien,
ik viel van mijn apenstokje,
dit moest ik van dichtbij zien,
de hele jungle sprak er over,
daar liep hij te paraderen met zijn slurf getuit,
geen warm getoeter,
nee er klonk een zacht en vrolijk gefluit,
er gingen roddels rond over zijn kleur,
hij werd aan alle kanten uitgefloten,
zijn pracht en glorie leek te verdwenen,
toen het met pijpenstelen uit de hemel kwam gegoten,
daar ging zijn roze huidje,
zijn kleur langzaam verdwijnend in de overvoeld van het meer
uit mer de pret van het verkleden,
in de verfpot maar weer.
Reacties op dit gedicht
| John.M.Lammers: | Woensdag, juli 24, 2002 22:30 |
| lekker lot vrolijk gedichtje, Evi. daar houd ik wel van. groeten, john |
|
| Koelemij, Harold: | Woensdag, juli 24, 2002 19:08 |
| evi een mooi gedicht en humor ten top niet vele zullen me zien maar jij bent een uitzondering roze grrrrrrrr hehehe knuf van de grijze (::) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||