Ik denk aan jou
als 't bleke ochtendlicht
gefilterd binnenvalt
door het gekleurde glas
van de met lood beslagen ramen.

Zoals altijd
denk ik aan jou
zelfs als het donk're
van de nacht
het neon, dat binnenskamers brandt
nog meer oplichten doet.

En als de schemer
zich een weg baant
door de mist
en gaandeweg de overgang
van nacht naar dag
met zich meedraagt
dan denk ik aan jou.

Soms slechts vaag onbewust
maar onontkenbaar aanwezig, ben jij,
in m'n doen en laten
mijn denken en handelen
meer als een toestand van 'zijn'
dan als concreet persoon
en al valt het niet te rijmen
dit is een gedicht voor jou!