Zoals bekend lees ik zelf liever geen gedichten. Dit keer kon ik er echt niet onderuit....

Bedankje

Woorden van verlangen
Je schreef ze peinzend neer
Houdt ze in een schrift gevangen
En herleest ze keer op keer

Geschreven met gevoel
In zinnen die natuurlijk lopen
Precies wat ik met ‘dichtkunst’ bedoel
Teksten die direct mijn hart binnenkropen

Een hele eer ze te mogen lezen
Ik keerde terug in mijn ‘jonge jaren’
Toen ik nog niet kon vrezen
Dat andervrouws* gevoelens ook zo waren.

Ik wens je jouw ridder op ‘t witte paard
Die eeuwig bij je zal blijven
Die met jou naar de sterren staart
En je alleen nog blije gedichten laat schrijven.

*= een kleine dichterlijke vrijheid.