Raaf
Raaf
Als ’t duister van ’t firmament wordt geschraapt
door het smettelijk licht vervalt tot een schil
en in zijn goud de zorg ontwaakt
het zo ondragelijk maakt dat ik sterven wil
Ontwaar ik de raaf op de dekkende pannen
zijn mat zwarte troost boven reflecterende ruiten
schept het verlangen zijn vleugels mijn klamme
stervende lichaam te voelen omsluiten
Genezende ontwrichting
gevonden temidden van glanzende kralen
teneinde te rusten waar een zachte dood me zal onthalen
gebracht op veren van verlichting
Als ’t duister van ’t firmament wordt geschraapt
door het smettelijk licht vervalt tot een schil
en in zijn goud de zorg ontwaakt
het zo ondragelijk maakt dat ik sterven wil
Ontwaar ik de raaf op de dekkende pannen
zijn mat zwarte troost boven reflecterende ruiten
schept het verlangen zijn vleugels mijn klamme
stervende lichaam te voelen omsluiten
Genezende ontwrichting
gevonden temidden van glanzende kralen
teneinde te rusten waar een zachte dood me zal onthalen
gebracht op veren van verlichting
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Donderdag, maart 13, 2003 20:34 |
| Zo..geweldig! | |
| ilse deborger: | Vrijdag, juli 26, 2002 19:35 |
| beetje te dure woorden | |
| Sheena: | Donderdag, juli 25, 2002 23:07 |
| melancholisch in zijn donkerzwart staren ... prachtig ... Sheen |
|
| free: | Donderdag, juli 25, 2002 11:10 |
| droeflottig mooi weer tkigo maar graag gelezen liefs free ~((O))~ |
|
| MayadeBij: | Donderdag, juli 25, 2002 09:39 |
| Ontzettend mooi, Tkigo. | |
Over dit gedicht
| Auteur: tkigo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||