Donker
Donker is zijn wereld.
Gitzwart zijn gemoed.
Leven doet hij in 't duister.
verloren, al wat hij doet.
Heb wel respect voor hem
en voor zijn levensvisie.
Alleen weet ik dat hij eruit moet
of zo is het dat ik het zie.
Dus ik steek mijn hand voorzichtig uit,
in de hoop hem niet te bruskeren.
En binnen een sfeer van respect en trouw,
kunnen we van elkaar heel wat leren.
Gitzwart zijn gemoed.
Leven doet hij in 't duister.
verloren, al wat hij doet.
Heb wel respect voor hem
en voor zijn levensvisie.
Alleen weet ik dat hij eruit moet
of zo is het dat ik het zie.
Dus ik steek mijn hand voorzichtig uit,
in de hoop hem niet te bruskeren.
En binnen een sfeer van respect en trouw,
kunnen we van elkaar heel wat leren.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Karen Verhaegen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||