die oude pop op zolder...
Ze was wat versleten
niet zo mooi meer als toen,
al heel gauw vergeten
men had nieuwe van doen.
Ze voelt zich nu eenzaam
verraden - kapot,
maar wie trekt zich dat aan
men zit mee in 't complot.
Tot op een dag
iemand even aan haar denkt,
en ze weer even lacht
ondanks haar trots in gekrenkt.
Niemand durft haar terug te halen
zelfs al wil men het zooo graag,
men weet nu vriendschap is niet te betalen
'maar kan ze vergeven' dat is hun vraag.
Ze is niet echt boos
alleen maar heel bang,
haar hart is zeer broos
de dagen te lang.
Ze wil een nieuw leven
vol hoop en respect,
opnieuw liefde geven
zonder masker bedekt.
-x-
Ik voel me
...
als die oude pop op zolder...
-x-
Reacties op dit gedicht
| Miracle: | Zaterdag, augustus 03, 2002 14:29 |
| he Meis! Wat mooi geschreven.. alleen erg droevig! Weet dat jij er zijn mag, en dat meen ik echt! Je hoeft je niet te voelen als die pop.. jij bent wat waard! En dat moet je niet vergeten!!! Weet dat ik er voor je ben! Liefs, Miracle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: insomnia | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||