herfst
Herfst
Ik wandel door het bos,bladeren boren zichzelf een weg door de lucht, om zo op de met kastanjes bezaaide bosgrond terecht te komen.
Snuif de geur op van mossen, verse boslucht vult mijn longen.
Het is net of dat de bomen afsterven, om nadien weer herboren te worden.
De specht tokt op een verrotte boomstam, net als het tikken van een klok.
En zo gaat de tijd verder en de aarde draait rond, tot de herst weer in het land is.
Ik wandel door het bos,bladeren boren zichzelf een weg door de lucht, om zo op de met kastanjes bezaaide bosgrond terecht te komen.
Snuif de geur op van mossen, verse boslucht vult mijn longen.
Het is net of dat de bomen afsterven, om nadien weer herboren te worden.
De specht tokt op een verrotte boomstam, net als het tikken van een klok.
En zo gaat de tijd verder en de aarde draait rond, tot de herst weer in het land is.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sophie casterman | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||