M'n gezicht tussen je handen
je adem door m'n haren
je fluistert in m'n oren
wat ik jou zeggen wou.
Dit moment omvat
alle voorbije gedachten
en gevoelens
er is geen plaats
voor tranen van spijt
om de tijd die onomkeerbaar is.
Alleen geluk
omdat ik eindelijk weet
sprookjes bestaan echt
nog puurder en zuiverder
dan die van m'n kinderjaren.
Fantastisch dat er iemand is
die net zoveel aan mij dacht
als ik aan hem.
Geweldig dat jij diegene bent.
Mag ik je even strelen,
zodat ik eindelijk weet
dat dit geen droom is
waaruit ik weer met tegenzin ontwaak.
Kan ik je even zoenen,
met de zachtheid van een donzig veertje
zo licht,
dat de aanraking
blijft natrillen
voor altijd.