Het Gedicht Met De Twee Gezichten
Zwijgend
Sta ik
Op de dam
Leunend
Tegen een muur
Van massa
Kijk ik mensen
Gezichten
Onherkenbaar veel
Het benauwt me
Ik ken ze niet
Kan ze niet
Thuisbrengen
Vertrouw er
Zonder oog
Geen een
Een massa
Lichtjes
Loopt voorbij
Onherkenbaar
In hoeveelheid
Ik wil weg
Zoek lucht
Draai me om
Een man
Steekt zijn
Hand uit
Biedt me
Die aan
Draait me
Terug
"Turend
Door de spleetjes
In je ogen
Zijn al die lichtjes
Een ster!"
Sta ik
Op de dam
Leunend
Tegen een muur
Van massa
Kijk ik mensen
Gezichten
Onherkenbaar veel
Het benauwt me
Ik ken ze niet
Kan ze niet
Thuisbrengen
Vertrouw er
Zonder oog
Geen een
Een massa
Lichtjes
Loopt voorbij
Onherkenbaar
In hoeveelheid
Ik wil weg
Zoek lucht
Draai me om
Een man
Steekt zijn
Hand uit
Biedt me
Die aan
Draait me
Terug
"Turend
Door de spleetjes
In je ogen
Zijn al die lichtjes
Een ster!"
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Hilde Meulbroek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2000 | ||
| Thema's: | ||