oorlog in mezelf (anorexia)
Boven in mij
1 grote puinhoop
niets ervan schijnt nuttig te zijn
maar toch blijft het in mij
ik probeer er niet aan te denken
maar weggaan doet het niet
Ik wil er zo graag over praten
Maar diep in mij zegt iets :
Los het allemaal zelf op !
Er zijn zoveel mensen rondom mij
Maar niemand durft de uitdaging aan
Om mij te helpen
Niemand durft er met me over te spreken,
Iets te ondernemen
Ik zonder me maar af
En denk diep na
Ik voel me zo raar
Maar kan niet uitleggen hoe
Wat is er toch gaande met mij ?
Maanden gaan voorbij
Nog niemand bood zijn hulp aan
Kennen ze me wel ?
Of zien ze me gewoon niet staan ?
En ik besta wel werkelijk
Dus dat kan het probleem niet zijn
Misschien ben ik te alledaags
Iets waarvan er wel miljoenen betere exemplaren van bestaan
Ik had zoveel goede voornemens,
Waar ik echt voor bleef vechten
Maar het lukte me nog nooit
Het had gewoon geen zin
Ik doe toch nog een laatste poging
Als iets in mij zegt dat ik mezelf moet kunnen helpen,
zal dat toch wel zo zijn ?
Kben bang
Voor de toenemende confrontaties met mezelf
Ik lijk mezelf zelfs niet meer te kennen
Want mijn vrolijk persoon van vroeger , lijkt al lang verdwenen
Het zit verborgen onder mijn gedachten,
Die me juist zo anders deden worden
Kben zo kwaad
Ik heb mezelf in de steek gelaten
Om nu en nieuw persoon te worden
Dat het me enkel zo moeilijk maakt
Want lichaam en geest zijn het niet meer met elkaar eens…
En ik moet het alleen proberen op te lossen
Het wordt hoog tijd dat ik mezelf leer kennen,
Dat ik in het reine kom met mezelf
En dat er eens grote orde wordt geschept
Diep bij mij vanbinnen
Maar ik zal mij er volledig voor inzetten
Want dat had ik mezlf beloofd
Ik zal niet meer van een laatste poging spreken
Want dan pas ben ik zwak
Hoe vermoeiend het ook is
Ik doe gewoon mijn best
Meer kan ik niet
Het klint misschien raar
Maar ik denk dat er weer een oorlig is uitegbroken
Een oorlog in mezelf
1 grote puinhoop
niets ervan schijnt nuttig te zijn
maar toch blijft het in mij
ik probeer er niet aan te denken
maar weggaan doet het niet
Ik wil er zo graag over praten
Maar diep in mij zegt iets :
Los het allemaal zelf op !
Er zijn zoveel mensen rondom mij
Maar niemand durft de uitdaging aan
Om mij te helpen
Niemand durft er met me over te spreken,
Iets te ondernemen
Ik zonder me maar af
En denk diep na
Ik voel me zo raar
Maar kan niet uitleggen hoe
Wat is er toch gaande met mij ?
Maanden gaan voorbij
Nog niemand bood zijn hulp aan
Kennen ze me wel ?
Of zien ze me gewoon niet staan ?
En ik besta wel werkelijk
Dus dat kan het probleem niet zijn
Misschien ben ik te alledaags
Iets waarvan er wel miljoenen betere exemplaren van bestaan
Ik had zoveel goede voornemens,
Waar ik echt voor bleef vechten
Maar het lukte me nog nooit
Het had gewoon geen zin
Ik doe toch nog een laatste poging
Als iets in mij zegt dat ik mezelf moet kunnen helpen,
zal dat toch wel zo zijn ?
Kben bang
Voor de toenemende confrontaties met mezelf
Ik lijk mezelf zelfs niet meer te kennen
Want mijn vrolijk persoon van vroeger , lijkt al lang verdwenen
Het zit verborgen onder mijn gedachten,
Die me juist zo anders deden worden
Kben zo kwaad
Ik heb mezelf in de steek gelaten
Om nu en nieuw persoon te worden
Dat het me enkel zo moeilijk maakt
Want lichaam en geest zijn het niet meer met elkaar eens…
En ik moet het alleen proberen op te lossen
Het wordt hoog tijd dat ik mezelf leer kennen,
Dat ik in het reine kom met mezelf
En dat er eens grote orde wordt geschept
Diep bij mij vanbinnen
Maar ik zal mij er volledig voor inzetten
Want dat had ik mezlf beloofd
Ik zal niet meer van een laatste poging spreken
Want dan pas ben ik zwak
Hoe vermoeiend het ook is
Ik doe gewoon mijn best
Meer kan ik niet
Het klint misschien raar
Maar ik denk dat er weer een oorlig is uitegbroken
Een oorlog in mezelf
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Dinsdag, september 02, 2008 18:03 |
| Of je mijn reactie ooit nog zal lezen weet ik niet maar ik hoop dat je er uit bent gekomen en anders wens ik je heel veel sterkte toe!!! Liefs, Allysson |
|
| Syrine: | Vrijdag, februari 17, 2006 15:07 |
| is dit waar? zoja voeg me toe: princes_syrine@hotmail.com ben er voor je ,, en missgien dat ik je kan helpen, wie weet! liefs syrine! |
|
| maiki: | Maandag, mei 12, 2003 19:17 |
| hey, je gedicht is echt prachtig geschreven! Het zet een beetje mijn gevoelens om in woorden, kherken me er volledig in!! Mooi gedicht ze!! greets maaike xxx | |
| Hans Winter: | Zaterdag, juli 27, 2002 23:48 |
| doe je best, dan wordt het beter, ga je samen met ons spreken, geestelijk heb je dorst naar weten waar een mens geen vraag meer test. lief groetje, hans |
|
| lenore: | Vrijdag, juli 26, 2002 20:09 |
| BesteLintje. Ik wil altijd een poging te doen je te helpen meisje, ik ben er al vannaf... Je kan me altijd mailen. frits_lotte@hotmail.com ps:de email adres is samen met men vriend,we proberen samen mensen te helpen.Ik denk wel dat het goed zal lukken... |
|
| indiangirl: | Vrijdag, juli 26, 2002 17:55 |
| ik snap wat je voelt, ik heb hetzelfde probleem. als je wilt kunnen we er samen uitkomen. je kunt me altijd mailen sterkte, indiangirl |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dutske | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||