Ongeloof
ooit zal de zon voor jou schijnen,
woorden die ik zo graag las.
die mijn wanhoop deden verdwijnen,
woorden waarmee ik nu pas.
ik leef in een schaduw,
met het mes op mij gericht.
ik probeer,maar schuw,
weg is mijn licht.
ik zit gevangen,
ik vraag maar kan niet praten.
de angst verbergt mijn verlangen.
in mijn hoofd tijdloze gaten.
beetje per beetje verdwijn ik,
tot er niets meer over is.
ik werp dan een laatst blik,
op mijn miezerig geschiedenis.
§linda§
Reacties op dit gedicht
| eclips: | Vrijdag, juli 26, 2002 18:55 |
| en de toekomst dan ? maak daar dan eens iets van proberen .... niets is te laat knuffel eclips xXx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||