gefaald
in mijn hand een mes,
en voor ik het besef.
stroomt het bloed over men arm heen,
ik kijk,verstar en ween.
het was zolang geleden,
dat ik nog had gesneden.
woedend gooi ik het mes bij het afval,
beschaamd omdat IK het weer verknal.
een litteken meer of minder,
is voor mij geen hinder.
maar de pijn van het FALEN,
is niet te vertalen.
ik verzorg mijn diepe wond,
gelukkig deze keer geen pezen.
na een paar dagen is mijn arm weer gezond,
maar de wond in mijn hart zal nooit genezen.
§linda§
en voor ik het besef.
stroomt het bloed over men arm heen,
ik kijk,verstar en ween.
het was zolang geleden,
dat ik nog had gesneden.
woedend gooi ik het mes bij het afval,
beschaamd omdat IK het weer verknal.
een litteken meer of minder,
is voor mij geen hinder.
maar de pijn van het FALEN,
is niet te vertalen.
ik verzorg mijn diepe wond,
gelukkig deze keer geen pezen.
na een paar dagen is mijn arm weer gezond,
maar de wond in mijn hart zal nooit genezen.
§linda§
Reacties op dit gedicht
| Jet van keken: | Zaterdag, juli 27, 2002 17:01 |
| En trouwens, jij bent het niet, die faalt. integendeel. Liefs Jet |
|
| Jet van keken: | Zaterdag, juli 27, 2002 17:00 |
| Als je zo sterk bent, om het niet door te zetten. Dan ben je ook sterk genoeg, linda, op het moment dat je het mes op pakt. Jou wil om te overleven is sterk genoeg. Dat kan jij gewoon!!!!!!!! vind het naar om dit te lezen. Sterkte en heel veel liefs Jet |
|
| eclips: | Zaterdag, juli 27, 2002 14:12 |
| zucht | |
| christina: | Zaterdag, juli 27, 2002 00:26 |
| lieverd kom op he liefs en speciaal knuffie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||