Ochtend..
Het wordt buiten stilaan weer licht,
ik zie al het eerste ochtendgloren,
de wereld ontwaakt langzaam uit zijn diepe slaap,
en het wordt weer zoals tevoren.
Heel de nacht heb ik over de wereld gewaakt,
gestreden met de duistere nacht,
veel pijn geleden,
aan mijn zijde de sterren en de maan.
Nu keert de rust eindelijk terug
met het eerste zonlicht,
en schrijf ik dit klein gedicht,
voor ik in slaap val,
moe maar voldaan.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *goodbye* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||