* het verhaal van de overgrootopa van Evi deel II



Ik zag de rest van de bemanning in elkaar duiken,
Er vloeide bij een enkeling een traan,
de wind maakte een gillend geluid door de bomen,
waardoor de haren op je armen overeind gaan staan,


Het lava zat op sommige plekken na te borrelen,
als een dodelijk bad vormde de omgeving 1 groot geheel,
zo ver onze blikken konden reiken zagen we niets,
alleen de dikke laag steen die de vulkaan had achtergelaten,


Ik zag een kind liggen,
het lijfje was als 1 van de weinige gedeeltelijk ontnloot,
het reikte met de handen naar de hemel,
met de versteende oogkassen keek het me ijzig aan,
hoe had god deze fout kunnen begaan,


Verscheindende bemannings leden waren vertrokken naar schip,
je hart moest van steen zijn wilde je niet geraakt zijn,
iemand viel neer op de knieen,
hoopte dat het ficte was, maar het was geen schein,