isolement
ik probeer mijn leed te verlichten,
door het schrijven van gedichten.
maar mijn blad kan het niet meer dragen,
en ik moet echt hulp vragen.
mensen die om mij geven,
doen mij nu beven.
ik wil die angst en onzekerheid loslaten,
en weer met mijn vrienden kunnen praten.
ze reiken mij de hand,
maar ik sta aan de overkant.
machteloos toe te kijken,
hoe jullie mij willen bereiken.
ik moet die angst doorbreken.
en de brug oversteken.
maar ik kan het niet alleen,
er hangt een zware ketting om me heen.
geef mij een ferme dreun,
een ruggesteun.
maak mij aub wakker,
want ik word steeds zwakker.
laat me niet in mijn isolement,
en vergaan tot onbekent.
§linda§ :(((
door het schrijven van gedichten.
maar mijn blad kan het niet meer dragen,
en ik moet echt hulp vragen.
mensen die om mij geven,
doen mij nu beven.
ik wil die angst en onzekerheid loslaten,
en weer met mijn vrienden kunnen praten.
ze reiken mij de hand,
maar ik sta aan de overkant.
machteloos toe te kijken,
hoe jullie mij willen bereiken.
ik moet die angst doorbreken.
en de brug oversteken.
maar ik kan het niet alleen,
er hangt een zware ketting om me heen.
geef mij een ferme dreun,
een ruggesteun.
maak mij aub wakker,
want ik word steeds zwakker.
laat me niet in mijn isolement,
en vergaan tot onbekent.
§linda§ :(((
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||