Vava
Vava,
Ik weet nog hoe je vroeger was,
hoe je met ons speelde.
Hoe we gingen wandelen,
en we ons bij jou nooit verveelde.
Maar jaren terug was er iets,
die stomme ziekte die je kreeg.
De dingen veranderde,
ja het bracht veel teweeg.
En, na 1 jaar tijd,
ben je wel fel achteruit gegaan.
Het is eng en ik herken je nauwelijks,
soms ben je wel volledig in de waan.
Ik heb het gevoel dat ik je al verloren ben,
zeker nu het zo slecht gaat met jou.
Maar vava, weet dat ik je nooit vergeten zal,
en als oudste kleindochter van je hou.
De herinneringen van 12 jaar ofzo geleden,
die zal ik zeker nooit vergeten.
Op je eigen manier was je een geweldige grootvader,
en dat staat vast, ZEKER weten.
Je Kleindochter, Dorien.
Reacties op dit gedicht
| Dorien Verhoeven: | Maandag, augustus 12, 2002 18:19 |
| Hey Liesje, Dank u wel om m'n gedicht er op te zetten eh meid! Kheb nu eindelijk mezelf ook kunnen registreren dus zou het nu onder mijn naam kunnen zetten zodus je mag je naam wel terug veranderen hoor. Moet niet ze. Maar nu staan al jouw gedichten onder mijn naam eh dus.. Maarja ge ziet maar alvast MEGA bedankt! En tot nu toe gaat het redelijk met vava. Dikke Knuffel Doke |
|
| Marieke 14: | Zondag, juli 28, 2002 15:55 |
| Wat lief dat je voor hem zo'n gedicht schrijft...Veel sterkte, voor jou én voor je opa... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Liesewiesje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||