Rode Handen...
Het is grijs, koud en kil.
Overal
overal mensen,
schreeuwende mensen.
Er zijn hier bomen, rode bomen.
Er drupt bloed vanaf.
Ik zie rivieren, woest en schreeuwend.
Ijzig koud.
En er steken handen uit.
En sneeuw.
En wind.
Ik zie niks meer.
Er is hier pijn, overal pijn.
Pijn van verdriet.
De handen hebben mijn hart vast
en alles wordt rood. Rood.
Wanneer laten ze los?
Overal
overal mensen,
schreeuwende mensen.
Er zijn hier bomen, rode bomen.
Er drupt bloed vanaf.
Ik zie rivieren, woest en schreeuwend.
Ijzig koud.
En er steken handen uit.
En sneeuw.
En wind.
Ik zie niks meer.
Er is hier pijn, overal pijn.
Pijn van verdriet.
De handen hebben mijn hart vast
en alles wordt rood. Rood.
Wanneer laten ze los?
Reacties op dit gedicht
| Pramodah: | Woensdag, december 27, 2000 16:39 |
| als je je ZELF hebt gevonden laten ze je los,zet u neer ,haal rustig adem en sluit je ogen ...en dan maar afwachten........... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Darkrose | 
|
|
| Gecontroleerd door: shelby | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2000 | ||
| Thema's: | ||