*Eenzaam*
Ik heb geen ouders,
ook geen vrienden.
Enkel een eindeloos eenzaam gevoel.
ook geen vrienden.
Enkel een eindeloos eenzaam gevoel.
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Maandag, juli 29, 2002 15:59 |
| Kom zelf dan uit je doosje! | |
| waterval: | Maandag, juli 29, 2002 12:17 |
| ook met mensen om je heen kan je eenzaam zijn,....het is een gevoel.....misschien moet je jezelf meer openstellen tegenover de rest van de wereld...... een wijze raad:.....start elke dag voor de spiegel met een glimlach.....en de wereld ziet er al véél minder somber uit.....deel die glimlach daarna uit, overal waar je komt.....en de wereld zal je toelachen.... |
|
| **vlindertje**: | Maandag, juli 29, 2002 11:29 |
| ja, caline heeft gelijk, misschien moet je iemand zoeken die je echt kan vertrouwen en die voor je zorgt, hou je sterk.. xxx dorien xxx | |
| -caline-: | Maandag, juli 29, 2002 11:20 |
| Dag nathalie weet je, ik heb nog ouders maar ze kijken niet naar mij om, t enige wat ze doen is mijn slaan dus eigenlijk beschouw ik het ook een beetje als zonder ouders. Zoek iemand waar je bij terecht kan, oma, tante, vriendin, vertel ze eerlijk waar je mee zit, dat heb ik ook gedaan en echt, het helpt hoor meisje, succes hé en als t nie goe gaat of als wel goe gaat, mail maar hé!!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: doosje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||