Zonder jou zijn,
doet ongelofelijke pijn.
Wetend dat jij niet meer bij me bent,
men zegt dat het wel went.
Maar jij zit nog steeds te diep van binnen,
kon ik je maar terug winnen.
Het is mijn eigen stomme fout,
dat je nu van een ander houd.
Wanneer ik eerlijker geweest was,
liepen we nu nog samen in de pas.
Het einde kwam zo onverwacht en snel,
en dat het jou ook pijn doet weet ik wel.
Gelukkig kunnen we nog vrienden zijn,
en dat vind ik natuurlijk heel fijn.
Ik hoop dat je nu heel gelukkig bent,
misschien komt er voor mij ook nog eens een vent,
die net zo lief is als jou,
waarvan ik zoveel hou.
Maar de tijd zal het leren,
al vloeien er nog vele meren.
Voorlopig hoef ik geen ander meer,
liefde doet veel te veel zeer.
Dat weet ik nu pas,
sinds het voorbij was.
Ik hoop dat jullie nog vele jarem samen zijn,
omdat ik weet dat je in goeie handen bent,
verlicht dat de pijn.
Hij is een goeie vent.
Toch zal ik altijd blijven wachten,
dat zal me overeind houden en mijn pijn verzachten.
Want hoop doet leven,
hoop dat ik je dat opnieuw kan geven.