ver weg...
Het lijkt of je nu ver weg bent,
aan't galopperen,
met de wind in je manen,
zwevend tussen de wolken die voorbijvaren.
Het lijkt of je nu ver weg bent,
aan't galopperen,
over heuvels, bergen en rotsen,
over stranden, weiden en bossen.
Het lijkt of je ver weg webt,
aan't galopperen,
samen met mijn dromen,
langs watervallen en regenbogen.
Je bent nu ver weg,
aan't galopperen,
en zult nooit meer weerkeren...
aan't galopperen,
met de wind in je manen,
zwevend tussen de wolken die voorbijvaren.
Het lijkt of je nu ver weg bent,
aan't galopperen,
over heuvels, bergen en rotsen,
over stranden, weiden en bossen.
Het lijkt of je ver weg webt,
aan't galopperen,
samen met mijn dromen,
langs watervallen en regenbogen.
Je bent nu ver weg,
aan't galopperen,
en zult nooit meer weerkeren...
Reacties op dit gedicht
| Cynthia_Sorriso: | Woensdag, juli 31, 2002 13:51 |
| heel veel sterkte, ik snap hoe je je voelt. Ik zou er niet aan moeten denken dat mijn pony er niet meer zou zijn! heel veel sterkte!knuf | |
Over dit gedicht
| Auteur: vipergirl | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||