Ruis
Aanspoelen op
Verzilte zand
Verzweepte klop
Gestrand
De holle klanken
Breken
Golven danken
Als teken
Ruis
Verkleurt de baai
Ons thuis
In handomdraai
De zee
Steelt
En neemt mee
Jouw beeld
Haar geluid
Schurend
Over mijn huid
Eeuwigdurend
In de branding
Tussen
Verzanding
Lege kussen
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Zondag, augustus 11, 2002 02:38 |
| :) schitterend dit! je breekt open!!! kus! | |
| PeterdB: | Woensdag, juli 31, 2002 22:22 |
| mooi Viv | |
| wil melker: | Woensdag, juli 31, 2002 20:32 |
| Viv, als kleine golfjes breekt je gedicht mijn gevoel je gedachten rollen heel koel langs de grens van dromen en waken. Mooi Viv.... groet, wil |
|
| charly: | Woensdag, juli 31, 2002 17:38 |
| Wow, charly dolgedraaid van dit rijmen, zwart voor de ogen, knal, neus op de kast, heh?, waar ben ik? |
|
| Koelemij, Harold: | Woensdag, juli 31, 2002 10:18 |
| het leven is net de natuur mooi viv |
|
| eddy daemen: | Woensdag, juli 31, 2002 10:13 |
| ik verliet mijn kussen, huilend valse tranen, op zoek naar hoop die bouwt:) | |
| MayadeBij: | Woensdag, juli 31, 2002 10:01 |
| Plaatje ViV! | |
| Laurens Windig: | Woensdag, juli 31, 2002 09:15 |
| Die is mooi zeg! | |
Over dit gedicht
| Auteur: viv | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||