De ironie des levens
Waarom zie jij nou niet in
Ik ben het beste wat je krijgen zal
En juist mij besluit je af te wijzen
Juist ik ben een speciaal geval
Jezus wat moet er gebeuren
Om jou te kunnen laten zien
De liefde die ik jou kan geven
Jij in mijn ogen een perfecte tien
Nimmer zal je iemand vinden
Met meer gevoel voor jou
Zelfs je ouders zullen nooit voelen
Niemand die voor je sterven zou
Zo lang heb ik mijzelf verweten
Dat ik je niet bereiken kan
Maar ik moet toch concluderen
Dat jij niet het begrip kent houden van
Je hebt er vrede mee gekregen
Heb je in je eigen woorden uitgelegd
Dat mensen gebruik van je maken
Je luistert niet eens naar wat ik heb gezegd
Het is toch vreemd dat juist bij mij
Je je pantser hebt opgezet
En je bij mij afstand wil bewaren
Je dat juist bij mij wel redt
Alhoewel misschien ook wel logisch
Ik behandel je altijd met respect
Omdat je van mij niks heb te vrezen
Wordt juist ik wel afgebekt
En dat is prima, dat leert je strijden
Maar wordt het niet eens tijd voor een nieuwe strijd
En laat mij eens bij je komen
Geef eens toe aan mijn genegenheid
Wanneer zal je nou eens leren
Echte liefde kent geen tijd
Ik zal altijd van je houden
Dus je strijd de verkeerde strijd
Jij en ik, wij horen samen
En ooit zal ook jij dat zien
Zal je jezelf vervloeken
Dat je het niet eerder hebt gezien
Ik zal altijd respecteren
Als jij mij niet wilt als je vriend
Maar hoe lang ga je nog ontkennen
Dat ik ben wat jij verdient
Ik wil niet arrogant overkomen
Ook ik heb tekortkomingen
Maar iemand als ik zal niet meer komen
Dus zorg ervoor dat ik niet weg ben
Ach ja, ik zal maar stoppen
Te vertellen waarom jij me wil
Als je daar zelf niet op kan komen
Is het beter, al ben ik stil
Ik ben het beste wat je krijgen zal
En juist mij besluit je af te wijzen
Juist ik ben een speciaal geval
Jezus wat moet er gebeuren
Om jou te kunnen laten zien
De liefde die ik jou kan geven
Jij in mijn ogen een perfecte tien
Nimmer zal je iemand vinden
Met meer gevoel voor jou
Zelfs je ouders zullen nooit voelen
Niemand die voor je sterven zou
Zo lang heb ik mijzelf verweten
Dat ik je niet bereiken kan
Maar ik moet toch concluderen
Dat jij niet het begrip kent houden van
Je hebt er vrede mee gekregen
Heb je in je eigen woorden uitgelegd
Dat mensen gebruik van je maken
Je luistert niet eens naar wat ik heb gezegd
Het is toch vreemd dat juist bij mij
Je je pantser hebt opgezet
En je bij mij afstand wil bewaren
Je dat juist bij mij wel redt
Alhoewel misschien ook wel logisch
Ik behandel je altijd met respect
Omdat je van mij niks heb te vrezen
Wordt juist ik wel afgebekt
En dat is prima, dat leert je strijden
Maar wordt het niet eens tijd voor een nieuwe strijd
En laat mij eens bij je komen
Geef eens toe aan mijn genegenheid
Wanneer zal je nou eens leren
Echte liefde kent geen tijd
Ik zal altijd van je houden
Dus je strijd de verkeerde strijd
Jij en ik, wij horen samen
En ooit zal ook jij dat zien
Zal je jezelf vervloeken
Dat je het niet eerder hebt gezien
Ik zal altijd respecteren
Als jij mij niet wilt als je vriend
Maar hoe lang ga je nog ontkennen
Dat ik ben wat jij verdient
Ik wil niet arrogant overkomen
Ook ik heb tekortkomingen
Maar iemand als ik zal niet meer komen
Dus zorg ervoor dat ik niet weg ben
Ach ja, ik zal maar stoppen
Te vertellen waarom jij me wil
Als je daar zelf niet op kan komen
Is het beter, al ben ik stil
Reacties op dit gedicht
| Skippy1989: | Maandag, maart 15, 2010 03:19 |
| Als iemand jouw niet wilt, is diegene blind... Je hebt alles, je kent het dal, en je hebt er weten uit te klimmen, je weet wat verlies is en hoe je de draad weer op pakt en door moet gaan! Verlies je hart niet op dat ene meisje! Jij verdient ook je geluk! Misschien wel meer dan een ander!... |
|
| wYSe: | Woensdag, mei 09, 2007 03:52 |
| 9 mei 2007 Gevoel nog niet veranderd... |
|
| Manic Manja: | Zaterdag, november 06, 2004 11:27 |
| haha herkenbaar... de frustratie, de boosheid...het verdriet... sommige dingen zijn niet te verklaren helaas, we horen ons erbij neer te leggen. En de reactie van laurens snap ik niet helemaal..ik weet wanneer ik iets achter een gedicht moet zoeken en wanneer niet en als mede-atheist lees ik het misschien hetzelfde als dat jij het geschreven hebt. no disrespect though. Liefsx Manja |
|
| NightShade: | Zondag, maart 07, 2004 19:51 |
| Mooi en krachtig. | |
| Laurens Windig: | Donderdag, augustus 01, 2002 14:31 |
| Dank je voor het begrip! En uh...hij is krachtig genoeg!!! | |
| Yvar Stavenuiter: | Donderdag, augustus 01, 2002 12:50 |
| Als reactie op Laurens Windig: Ik ben atheist, en gebruik deze "krachttermen" als aanvulling op mijn vocabulair. Dit is niet bedoeld om mensen te kwetsen, doch wel om een statement kracht bij te zetten. Ik kan begrijpen dat dit niet bij iedereen in goede aarde valt, maar ik schrijf mijn gedichten in eerste plaats voor mezelf, en let daarbij dus niet op wat evt. anderen daarvan vinden. Ik zou niet weten hoe ik mijn gedicht aan kan passen, anders zou wat mij betreft de g*dverdomm |
|
| Laurens Windig: | Donderdag, augustus 01, 2002 11:33 |
| Even over dit gedicht De Ironie des levens. De krachttermen die worden gebruikt in het gedicht hebben die een functie? Tegen wie spreek je, tegen God of Jezus? Zet je de lezer op een verkeerd spoor? Ik zal eerlijk bekennen, dat ik de krachttermen (de naam van God niet ijdel gebruiken) zelf weleens hebt gebruikt in een vlaag van.. hamer op de duim! Maar in een gedicht vind ik het te ver gaan. Begrijp ik het gedicht soms niet? Hoop dat je mijn vraag wilt beantwoorden, want |
|
| keppie: | Woensdag, juli 31, 2002 23:07 |
| heel mooi!!!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wYSe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||