Nooit meer zal ik,
mijn problemen voor me houden.
Nooit meer zal ik,
zolang zorgen zelf bewaren.
Nooit meer zal ik,
mijn verdriet zelf verwerken.
Eens ben ik stuk gelopen,
door mijn problemen.
Eens ben ik stuk gelopen,
door mijn zorgen.
Eens ben ik stuk gelopen,
door mijn verdriet.
Ik wilde zelf,
mijn problemen verwerken.
Ik wilde zelf,
mijn zorgen overwinnen.
Ik wilde zelf,
mijn verdriet uithuilen.
Toen.....
was ik een kind,
deed het niet bewust.
Onbewust, ging ik kapot,
onbewust, liep ik vast.
Nu......
ben ik volwassen,
deed ik het wel bewust.
Ik zag gelukkig onder ogen,
dat ik kapot zou gaan.
Ik zag gelukkig onder ogen,
dat ik vast zou lopen.
Net als toen!
Nam een dapper besluit.....
Nooit meer........
Zal het luken......
Zal het gaan.......
Kan ik met anderen,
mijn problemen, zorgen verdriet aan?