Val avond
De duisternis druipt
langzaam over
het rustige landschap.
Tergend koel rijst de
nacht uit de zwarte aarde.
Donkere silhouetten ritselen
zachtjes het ritme
van de avondbries.
Een zachte gloed
omhelst me met
tedere eenzaamheid.
Schelle vrouwenstemmen knetteren
in mijn hoofd en
het schrijven gaat moeizaam.
- je bonst -
De zwarte inkt
verbergt zich in
het schijnsel van een vuurvlieg
en de lijnen vervagen
tot je de ogen sluit
en je firmament
fonkelt van dromen
die misschien
later
uit zullen komen ...
langzaam over
het rustige landschap.
Tergend koel rijst de
nacht uit de zwarte aarde.
Donkere silhouetten ritselen
zachtjes het ritme
van de avondbries.
Een zachte gloed
omhelst me met
tedere eenzaamheid.
Schelle vrouwenstemmen knetteren
in mijn hoofd en
het schrijven gaat moeizaam.
- je bonst -
De zwarte inkt
verbergt zich in
het schijnsel van een vuurvlieg
en de lijnen vervagen
tot je de ogen sluit
en je firmament
fonkelt van dromen
die misschien
later
uit zullen komen ...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Luc Morren | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||