Kon ik maar
Kon ik maar slapen
m'n ogen dichtdoen
dan telde ik de schapen
en droomde ik van toen.
Vroeger, die jonge jaartjes
dan kleurde ik een leesboek
speelde met lijm en schaartjes
en dan was alles weer zoek.
Dan kleurde ik maar de muren
het kon me toch niets schelen.
Tja, ik had zo mijn kuren
in het nadeel van velen.
Reacties op dit gedicht
| Sasan: | Maandag, augustus 12, 2002 20:44 |
| Misschien wel, maar je was toch gewoon jezelf toen? Zo ben je nu eenmaal als je klein bent. Leuk beschreven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Scoutje | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 01 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||