Ik weet niet meer wat ik voel,
waar ik voor leef,
wat is mijn doel,
wat heb tegeef?

Mijn leven is in no time afgebroken,
hebben jullie dat afgesproken?

Maar toch als ik in je ogen kijk,
vraag ik me af wat ik allemaal zijk.
Het leven is gewoon ff klote,
te veel wegen in een keer afgesloten.

Maar dan zie ik dat jij radeloos bent,
die blik ben ik inmiddels wel gewent.
De laatste tijd te vaak gezien,
misschien wel waar ik het hardst om grien.

Ik weet er valt geen land met me te bezeilen,
ik loop alleen te snotteren en te kwijlen.
Weet je dat ik van mezelf de kots?

Maar dan plots,
Vraag ik me af wat ben ik voor egoist,
snel de tranen van m'm gezicht gewist!
Ik wil niet dat jij hopeloos wordt van mij,
'k beloof je
'k ben snel weer blij!