Langzaam...
Langzaam,
neemt de onzekerheid
mij gevangen.
Langzaam,
rollen dikke tranen
over mijn wangen.
Langzaam,
wordt het vanbinnen
helemaal zwart.
Langzaam,
scheuren donkere gedachten
mij apart.
Langzaam,
dooft het kleine kaarsje uit,
en even hoor ik,
hoe de laatste vogel fluit.
Even,
heb ik het warm
en dan weer ijskoud,
waarom zeg je niet,
dat je van me houdt?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *goodbye* | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||