maatschappij voor Vilosov
Dus je voelt jezelf gevangen door de bureaucratie
geëvolutioneerde regels vormen ons bestaan
het afsterven van je creatieve geest door de televisie
zelfs het denken en het spreken wordt al vaak voor je gedaan.
De glazen wanden van mijn kooi zijn als beslagen ruiten
Van het schreeuwen om verandering naar de maatschappij
Ik zie de buitenwereld, maar geen weg naar buiten,
dus ik ga zitten, netjes, achter in de rij
Ik scheld en ik vloek op het regiem
Behandel mij alsof ik besta
Een traan wordt door jullie niet gezien
Intimiteit smeek ik en ik ga
geëvolutioneerde regels vormen ons bestaan
het afsterven van je creatieve geest door de televisie
zelfs het denken en het spreken wordt al vaak voor je gedaan.
De glazen wanden van mijn kooi zijn als beslagen ruiten
Van het schreeuwen om verandering naar de maatschappij
Ik zie de buitenwereld, maar geen weg naar buiten,
dus ik ga zitten, netjes, achter in de rij
Ik scheld en ik vloek op het regiem
Behandel mij alsof ik besta
Een traan wordt door jullie niet gezien
Intimiteit smeek ik en ik ga
Reacties op dit gedicht
| Vilosov: | Zaterdag, december 30, 2000 16:45 |
| Geweldig Vincent, leuk om op deze manier reactie te geven! En trouwens ook een prachtig gedicht, duidelijk, roerend! Groet Vilosov |
|
Over dit gedicht
| Auteur: VinCent | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2000 | ||
| Thema's: | ||