Als een blanke god kwam je binnenwandelen in mijn leven.
'T was net als in een vertraagde film dat ik jou zag.
Je bleke, gave gezicht blonk tegen mijn donkere hemel
en ik wist meteen dat het bij jou anders dan bij die anderen lag.
Je speelse haren & je onschuldig lachje,
leken alle pijn weg te spoelen.
Jij keek nog altijd verlegen & onwennig naar de grond,
ach, konden jouw magische handen nu maar mijn pijn voelen.
Dan zouden jouw handen eens voelen wat jij me doet.
Jij bent als een regenboogje op mijn stormachtige dag.
Als die film nu voor ons nog eens vertraagd zou afspelen,
dan zou ik je zeker komen vertellen dat ik jou graag mag.
Moest het noodlot toeslaan,
en ik niet meer elke dag van jouw aanwezigheid kan genieten,
als "mijn" regenboogje er niet meer zal zijn,
daar op die stormachtige dagen,
wees dan maar zeker dat het zal regenen & ik God
tenslotte toch niet om dat andere zonnetje zal vragen!