Naaktvaren

met gouden gesponnen haren
en ogen als kristal zo klaar
laat ze haar gedachten varen
haast zicht- en voelbaar

haar huid zo zacht als satijn en parelwit
wordt samen met haar angsten
door nachts duisternis gestrikt
langzaam worden haar tranen
door het maanlicht afgelikt
en geeft ze zich over
aan natuurs mooiste bezit

met haar gouden gesponnen haren
en lichaam onbedekt
laat ze zich nastaren
naar waar haar liefde
zal naaktvaren

Geschreven door

-lena-

Reacties op dit gedicht

-lena- vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Albrecht Paul:	Dinsdag, augustus 06, 2002 14:22
Oeps, sorry - twee keer 'wordt' in mijn versie. Lees 'en langzaam', daar.

Albrecht Paul:	Dinsdag, augustus 06, 2002 14:17
Jammer dat het woord naaktvaren, hoogtepunt van dit gedicht, verkeerd wordt gelezen vanwege het rijm: naaktváren. Zelfde probleem bij 'klaar' en 'vóélbaar'. Met het onbedekte lichaam heb je 'naakt' al prijsgegeven. Met 'lichaam pas ontdekt' bv., wordt het meerlagig en spannend. Haar huid, satijn en parelwit, wordt samen met haar angsten in nacht en duisternis gestrikt wordt langzaam, met haar tranen, door het maanlicht afgelikt zo geeft ze zich over

Over dit gedicht

Auteur: -lena-
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 05 augustus 2002
Thema's: [Angst] [Liefde]