regen
Het regent zachtjes in
mijn hart
Een woelige wind
waait er stilletjes
Mistroostig als een
zachte winterse bries
Die mij ontvangt
bevangt beangstigd mij
Dwingend mij te huilen
mijn hartklop volgend
Die de weg leid naar 1 punt
naar de weg die openligt
Naar het kruispunt van mijn
zielsrust dwalende over zeeën
Op golven van passie meegesleurd
vol ongeluk en blinde passie
Geboren uit ellende deze droom
pogend vastgrijpend aan de realiteit
Als een ziel zonder naam zonder
gezicht of omhulsel naakte ziel ben ik
Verward ontdaan bezield vergruist
Weggespoeld door woeste
brekende golven
Die losbarsten in mij
mij wakker schuddend
Mij doen beseffen dat
ik leef adem en huil
Het regent zachtjes in mij
tranen bittere zoute tranen
Reflecterend mijn zielsrust
van dit rusteloos moment
Waarvan ik niet genieten kan
maar langzaam door sterven zal
Reacties op dit gedicht
| Evi: | Maandag, augustus 05, 2002 18:55 |
| mmmm met nu enya op de achtergrond, Enorm mooi geschreven, kus en liefs Evi |
|
| shy-girly: | Maandag, augustus 05, 2002 17:36 |
| Heel mooi eddy, maar wel beetje sad :( Liefs |
|
| eddy daemen: | Maandag, augustus 05, 2002 13:29 |
| help zoveel haha, nee hoor tnxs really thnxs:) dames blijf dichten :) | |
| free: | Maandag, augustus 05, 2002 13:19 |
| mooi hoor eddy.... liefs free ~((O))~ |
|
| MayadeBij: | Maandag, augustus 05, 2002 13:11 |
| Klinkt vrij heftig inderdaad, opgelucht nu? Kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: eddy daemen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||