Van deze passage naar mijn dood
uit de veilige plaats die neder stak in je schoot
Van de vreugde die leidt naar pijn en leed
Omhuld en verdwenen onder een bruidskleed
Avontuur die zich liet aan het losbandig
Maar tot buitengewoon het te branderig
Jij gaf het hautain van deze aardkloot
En ik proefde de sterke smaak van je wijnrood
Maar het leven zal mij laten gaan
De zonneschijn zal hier ondergaan
Want jij bent gezet en in de dwang van moeiteloosheid
In het karakter van grondeloosheid
In angst van iets aankomend en onbekend
verkiezen naar iets dat al is gekend
Maar liefste als ik ontslapen ga in je handen
dan zal ooit je ziel ontbranden
Zal de roep ooit je handen verlaten
zal mijn bloed ooit je aderen laten
Jij zal nooit weten hoe mijn liefde was voor jou
Diamant… de puurheid… het juweel… uw jonkvrouw