Rusteloos wacht het water
in de zee
op de wind, die storm zal brengen
en het zand en zout zal mengen
naar het land neemt hij ze mee
Rusteloos wacht het water
in de zee
tot ze weer mag beuken, tegen dijken
om te zien hoe ze bezwijken
levens neemt ze mee
Rusteloos wachte het water
in de zee
om na de storm, uitgeput maar blij
zich terug te trekken, keert het tij
verdriet neemt ze weer mee
Maar tot die tijd
glinstert het water
rustig in de zon
mysterieus, wachtend
straks
keert het tij weer om