liefe leo zal mama dit nog lang vol houden?
ze eet steeds weer iets meer maar het schiet niet op.
zou ze nog lang op dit klote leven willen kouwen?
een paar weken geleden tufte iemand op de broek die mama aan had bij jou begravenis ik gaf hem een echte harde klap op zijn kop.

ik weet niet wat ik heb.
ik trapte ook al een keer een raam in.
het lijkt allemaal zo nep.
of ik viel op mijn kin.

ik hoorde dinsdag dat jij was overleden.
ik dacht dat ik je 4 dagen later zag.
ik viel met mijn pols op een plank met spijkers ik werd bijna overgereden.
even later leek het net of ik in het zieken huis lag.

niks kan me meer schelen.
wat er ook gebeurd het is en blijft ongelofenlijk wat er is gebeurd.
ik moet toch met iemand mijn verdriet kunnen delen.
ik hoop dat dit gedicht goed word gekeurd.

leo ik weet niks te zeggen alleen een ding we missen je echt heel erg.
iedereen zal denken wat voor gedichten schrijft zei mischien slaan ze nergens op maar zo is de enige manier hoe ik me telkens weer wat beter voel.