Ik zit hier voor mijn raam,
en voel me erg eenzaam.
Niemand die met me lacht,
niemand die op me wacht.
Waarom ben ik nog alleen?
Waarom heb ik geen arm om me heen?
Ik wacht nu al geruime tijd,
op die speciale gozer of meid.
Iemand bij wie ik mezelf kan zijn.
Iemand met wie ik alles kan delen, geluk en pijn.
Het lijkt niet voor mij weggelegd
'op ieder potje past een dekseltje' wordt er wel eens gezegd.
Maar is er wel een dekseltje voor mij,
of moet ik leven zonder iemand aan mijn zij.
Leven met iemand die niet bestaat,
ik wil iemand die nooit meer weggaat.
Tot nu toe is degene nog niet verschenen,
en ik zit hier nog steeds alleen voor mij raam te wenen.
Jolanda (8-8-'00)