Gevleugelde vrijheid
Gevleugelde vrijheid,
Tuimelt naar beneden,
Haar vleugels werken niet meer,
Verlamt door het verleden.
Angstig,
Als een klein hoopje op de grond,
Kijkt hij op haar neer,
Wetend dat ze niet aan hem ontkomt.
Haar stem ontnomen,
Samen met haar waardigheid,
Kapot geslagen,
En dat alles in zijn nijd.
Zonder het te beseffen,
Van haar liefde voor hem beroofd,
Zonder het te willen,
Zijn haar vleugels verdoofd.
Maar zij zal weer vliegen,
Trotser en hoger dan ooit,
Want haar strijdkracht ontnemen,
Nee, dat lukt hem nooit.
Tuimelt naar beneden,
Haar vleugels werken niet meer,
Verlamt door het verleden.
Angstig,
Als een klein hoopje op de grond,
Kijkt hij op haar neer,
Wetend dat ze niet aan hem ontkomt.
Haar stem ontnomen,
Samen met haar waardigheid,
Kapot geslagen,
En dat alles in zijn nijd.
Zonder het te beseffen,
Van haar liefde voor hem beroofd,
Zonder het te willen,
Zijn haar vleugels verdoofd.
Maar zij zal weer vliegen,
Trotser en hoger dan ooit,
Want haar strijdkracht ontnemen,
Nee, dat lukt hem nooit.
Reacties op dit gedicht
| silver pearl: | Woensdag, augustus 07, 2002 13:33 |
| Goed zo. Je strijdkracht mag je nooit laten afnemen. Dat is bij mij ook niet gelukt. Zo doorgaan groetjes silver pearl |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltjuh |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||