De eerste keer bij een psycholoog
die dag moest komen
en vandaag was het dan zover
die dag waarop ze me zouden helpen
vandaag was het dan zover
eindelijk zou je zeggen
nee hoor,
ik wou dat ik hem nog ver uitstellen kon.
maar goed, vandaag was ie er dan
met lood in m'n schoenen
met trillende benen
met bevende handen
met rillende rug in de warme zon
met een kloppend hart
maar vooral met de krop in de keel
ben ik er samen met Els naartoe gegaan
we kwamen aan
en moesten wachten
els praattte wat
om me op m'n gemak te stellen
oh wat was ik blij
zo blij dat ze mee was gekomen
en toen, heel plots, zo ineens
stond daar die vreemde voor ons
een vreemde stem die zei
komen jullie maar mee...
ja, daar zaten we dan
haar tong als een vuurbal
alle vragen op mij afgevuurd
"vertel het eens meisje"
"wat is er gebeurd"
"hoe voel je je daarbij"
"wat denk je nu"
"hoe komt het"
Geen woord kreeg ik eruit
geen lettergreep kon ik vormen
enkel diep in mezelf schreeuwden m'n gedachten
vertel et nu maar
alleen, dat lukte niet
en toen, toen heeft Els het overgenomen
Iedere keer heeft ze me gevraagd
"vind je t goed als ik het vertel"
eindelijk vond ik wat rust
ik luisterde wel en knikte
alles weer herbeleefd
bij het horen vertellen
van mijn verhaal
Dan de verlossing
de stem zei te stoppen
ik was opgelucht, eindelijk weg
maar niet voorgoed.
ik moet terug
oh hemel, ik wil niet terug
Els ga je mee?
en vandaag was het dan zover
die dag waarop ze me zouden helpen
vandaag was het dan zover
eindelijk zou je zeggen
nee hoor,
ik wou dat ik hem nog ver uitstellen kon.
maar goed, vandaag was ie er dan
met lood in m'n schoenen
met trillende benen
met bevende handen
met rillende rug in de warme zon
met een kloppend hart
maar vooral met de krop in de keel
ben ik er samen met Els naartoe gegaan
we kwamen aan
en moesten wachten
els praattte wat
om me op m'n gemak te stellen
oh wat was ik blij
zo blij dat ze mee was gekomen
en toen, heel plots, zo ineens
stond daar die vreemde voor ons
een vreemde stem die zei
komen jullie maar mee...
ja, daar zaten we dan
haar tong als een vuurbal
alle vragen op mij afgevuurd
"vertel het eens meisje"
"wat is er gebeurd"
"hoe voel je je daarbij"
"wat denk je nu"
"hoe komt het"
Geen woord kreeg ik eruit
geen lettergreep kon ik vormen
enkel diep in mezelf schreeuwden m'n gedachten
vertel et nu maar
alleen, dat lukte niet
en toen, toen heeft Els het overgenomen
Iedere keer heeft ze me gevraagd
"vind je t goed als ik het vertel"
eindelijk vond ik wat rust
ik luisterde wel en knikte
alles weer herbeleefd
bij het horen vertellen
van mijn verhaal
Dan de verlossing
de stem zei te stoppen
ik was opgelucht, eindelijk weg
maar niet voorgoed.
ik moet terug
oh hemel, ik wil niet terug
Els ga je mee?
Reacties op dit gedicht
| jacqie: | Donderdag, augustus 08, 2002 23:44 |
| Annelies ik begrijp dat het niet gemakkelijk is maar zet door wijffie je komt er wel. Houd je maar vast aan Els laat haar maar eerst praten tot jezelf in de gaten hebt ik kan dit ook, zet door je bent al zover gekomen. En ik beloof je als dit zo doorgaat kom ik je eens bezoeken weet dat ik nu al trots op je ben. |
|
| trenke charlotte: | Woensdag, augustus 07, 2002 20:57 |
| Helaas moet je, om de berg weer op te komen, eerst door een dal. Ik wens je veel succes! Groeten van Trenke, enne, hou die Els vast! | |
| lovertje: | Woensdag, augustus 07, 2002 18:09 |
| Goed gedaan, meis!! Ik ben zo trots op je, weet je dat?? En je kunt terug! Ik weet het zeker, je hebt de vechtlust en de kracht.. Je gaat het maken, annelies! Je kunt het. Als je het even niet weet, zal ik er voor je zijn... Je bent sterk, meis!! Echt ontzettend sterk.. Liefs, knuffel amber |
|
| Wolfje: | Woensdag, augustus 07, 2002 17:46 |
| jammer dat het zo is gelopen, ken betere "eerste gesprek" eigenlijk zou je er moeten kunnen ervaren; "hier denk ik geholpen te kunnen worden" en kunnen uitkijken naar de volgende keer liefs van Wolfje (een psychologische wolf) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ->caline<- | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||