o zo moe
moe ik ben zo moe
lang gebeden en gestreden
de jaren zijn voorbij gegleden
het vechten de strydlust is verdwenen
soms loop ik letterlyk op mijn tenen
maar door gaan is de leus
dan kom je er heus
nou ik weet het niet
ik blijf maar zitten met mijn verdriet
niemand die dat ziet
op naar betere tyden zegt men dan
nou daar droom ik alleen maar van
moe ik ben moe
ik geef het toe
maar ik ga maar weer door
ik zie wel waar her schip strand
jannie
lang gebeden en gestreden
de jaren zijn voorbij gegleden
het vechten de strydlust is verdwenen
soms loop ik letterlyk op mijn tenen
maar door gaan is de leus
dan kom je er heus
nou ik weet het niet
ik blijf maar zitten met mijn verdriet
niemand die dat ziet
op naar betere tyden zegt men dan
nou daar droom ik alleen maar van
moe ik ben moe
ik geef het toe
maar ik ga maar weer door
ik zie wel waar her schip strand
jannie
Reacties op dit gedicht
| wilma de meer: | Vrijdag, oktober 04, 2002 21:40 |
| probeer s een andere draai aan je leven te geven. | |
| limbomaatje: | Dinsdag, augustus 13, 2002 15:39 |
| hou de levenslust erin. ieder mens heeft recht op een waardig bestaan. je bent één uit de duizend |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jannie koopstra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||