Ons uiten
Onbereikbare plaatsen
verschuilen je schoonheid
in een mystieke uiting
die mij prikt
met de doornen
vooral diep te voelen
zodat de spiegel
je schuilplaats verlicht
en elkaar
in een universele evenwicht
kunnen bekijken
in bovennatuurlijk licht
zo ver de grens
van feiten
zo dichtbij
als we onze ogen sluiten
een roep
zonder stem
volstaat
tot herkenning.
08-08-‘02/0:07
Reacties op dit gedicht
| margot: | Donderdag, augustus 08, 2002 01:03 |
| thnx Wil 't klopt raak,onbereikbaar,een schulpje ,kijken prachtig en gevoelig laatste strofe... 'k sluit men ogen en knik met men hoofd "ja" overdonderd me thnx liefs,margot |
|
| Raar mie: | Donderdag, augustus 08, 2002 00:31 |
| WAAUUWWW 'k weet echt niet meer wat hierop te zeggen dit gedicht is gewoon verzegeld met een schoonheid waaraan ik niet kan raken in woorden |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||