De grijze dood
De reiger,
Satig staat hij aan de oeverkant, met zijn kleurijke vleugels opengespreid.
Hij staat er heel frapant, hij heeft alle tijd.
Met sierlijke bewegingen gaat zijn kop heen en weer, altijd op zoek naar meer.
Hij tuurt met zijn glinsterende oogjes het wateroppervlak af, op zoek naar een visje dat goudgeel glinsterd in het zonlicht, en als het even kan, niet één, of twee, maar een heel pak, geeft hij een graf.
Dan komt er plots ééntje in zijn zicht, dat het mijn troetelvisje is deert hem niet, een gastronomisch dineetje, dat is al wat hij ziet!
Met zijn scherpe snavel doorboort hij mijn visje, en maakt het dood, elke keer weer voel ik mij geslagen uit mijn lood!
Want ook al is het maar een vis, het is er elke keer weer ééntje dat ik mis!!!!!
Reacties op dit gedicht
| marije kooij: | Woensdag, december 31, 2003 15:17 |
| en frapant moet frappant zijn en een oeverkant bestaat niet je bedoelt vast de overkant en als laatste, kleurijke is kleurrijke.. dubbel rrrrr... ;);) geeft niets, soms overstemt de emotie de taalcontrole | |
| knufbeertje: | Donderdag, augustus 08, 2002 07:33 |
| ja natuurlijk satig moet statig zijn hé!!!!! ikke zelf | |
Over dit gedicht
| Auteur: knufbeertje01 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||