Als de nacht
Als de nacht oneindig lijkt
En de ochtend is te ver
Als de maan op zoek schijnt
Naar de laatste ster
Als de donkerte me neemt
En ik vergeef zwak mijn wil
Als het zand blijft lopen
Maar de tijd staat stil
Als angst denken overwint
En ik ben koud en alleen
Je weet dan redt mij slechts
Jouw armen om me heen
Reacties op dit gedicht
| voske: | Vrijdag, augustus 09, 2002 00:28 |
| Niemand die zijn armen om je heen slaat?Dan moet het toch eerder van niet mogen dan van niet willen zijn.;o) en ja,Voske heeft je hier ook gemist |
|
| charly: | Donderdag, augustus 08, 2002 18:09 |
| hmmm, één warme omhelzing... | |
| Sam : | Donderdag, augustus 08, 2002 15:53 |
| Heel mooi, Hanneke! Wat ik aan zulke gedichten altijd mooi vind: er is rijm in, en tòch 'n beetje abstract, zodat iedereen er iets van zichzelf kan zoeken... Heel tof! Groetjes, Sam x |
|
| Vrolijke Hanneke Eirinn: | Donderdag, augustus 08, 2002 15:40 |
| tja en zelfs dat heb ik niet.. :( maar okay, what the heck dan maar 1 stel andere armen ;)) | |
| MayadeBij: | Donderdag, augustus 08, 2002 15:36 |
| En ook al was dat niet het geval, heb je toch maar mooi zijn armen om je heen! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Vrolijke Hanneke Eirinn | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||