Daar loopt zij
heel eenzaam
En toch niet
alleen
Want zij heeft altijd
wel mensen
om zich heen
Nu kijkt zij
treurig
Naar het grijs van
de straat
Een traan is het
die haar
emotie
verraad
De druppel
daalt neer
En valt op
de stoep
Ruw wordt hij
verpletterd
Door iemand uit
haar groep