Donkere mistbank
De tijd tikt langzaam met bedrukte slagen,
Ze bewoog maar deed er simpelweg haar tijd over,
Het was niet de batterij,
maar mijn hart dat dat compleet leeg was,
De bron die me vanaf het begin voedde,
was verdwenen zoals alle dromen verdwijnen,
mijn sprankelend blauw har,
was harder geworden dan een diamant,
en donkeder dan de guurste nacht,
Langzaam doorboort mijn hart mijn ziel,
ten einde raad leg ik me bij het feit neer,
dat mijn droom weg is gevaren,
ik liet mijn hoofd tervergeefs hangen,
en voelde hoe het kwaad in me drong,
het was een gure geur die door de zon,
van deze helse dag drong,
en ik werd omvangen door een zwarte misbank vol haat,
en liet me gevoelloos vallen,
in haar helse krachten,
Reacties op dit gedicht
| Basje : | Zaterdag, augustus 10, 2002 14:40 |
| jey wat een diepte... mooi hoor... kus Bas |
|
| miss p!nk: | Vrijdag, augustus 09, 2002 14:35 |
| meer zo'n mooie nee heb je mailtje niet ontvangen! maar heb je wel aan mijn messengerlijst toegevoegt (tis_cke@hotmail.com) -xxx-jes pinkie |
|
| eddy daemen: | Vrijdag, augustus 09, 2002 14:19 |
| de kentering van het verhaal is dat, dromen ontaarden in boze dromen, die zijn er ook, die wereld ligt vlak bijelkaar,....... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||