Bruin.
Bruin.
De verweerde lepel trilt
in mijn met moeite geconroleerde hand
door tegenstrijdige gevoelens overmand
geef ik me over aan wat ik heb gewild:
wegzakken in dat dikke wolkendek dat
rustig en zorgeloos sluimert in mijn hoofd
onderwijl vergetend wat ik ooit had beloofd
te leven in zorgen die ik nooit vergat.
Want vergeten kan ik nu des te meer want
de bruin vertroebelt heerlijk mijn menszijn
en verduistert alle voorstelbare pijn
bruin houdt mijn leven constant.
Zonder bruin zou ik echt een mens zijn
vol met het dagelijkse scala van emotie
alsmaar spottent met mijn devotie
beteugelt door alle pijn.
~Sabine~
De verweerde lepel trilt
in mijn met moeite geconroleerde hand
door tegenstrijdige gevoelens overmand
geef ik me over aan wat ik heb gewild:
wegzakken in dat dikke wolkendek dat
rustig en zorgeloos sluimert in mijn hoofd
onderwijl vergetend wat ik ooit had beloofd
te leven in zorgen die ik nooit vergat.
Want vergeten kan ik nu des te meer want
de bruin vertroebelt heerlijk mijn menszijn
en verduistert alle voorstelbare pijn
bruin houdt mijn leven constant.
Zonder bruin zou ik echt een mens zijn
vol met het dagelijkse scala van emotie
alsmaar spottent met mijn devotie
beteugelt door alle pijn.
~Sabine~
Reacties op dit gedicht
| kel16: | Maandag, juni 16, 2003 21:20 |
| erg mooi verwoord: maar ook erg dat je heroine gebruikt! probeer te stoppen nu het nog kan! ik weet dat het met drugs allemaal makkelijker gaat: heb er zelf ook ervaring mee en dat mens zijn met echte gevoelens valt echt niet tegen: verslaafd zijn is moeilijker!! sterkte!!kus kel | |
Over dit gedicht
| Auteur: Land van Hades | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||