de operawind
De wind ruist,
hij speelt met de afgevallen blaadjes.
Terwijl de opera begint,
gaan ze aan het dansen.
De wind blaast harder en harder,
de opera tot in men oren,
die zeer sierlijk en openlijk klinkt.
Plots gaat de wind liggen,
de opera gaat weer volop aan de gang.
Luider en hoger,
lager en stijlvoller.
Steeds meer geruis en opera.
Geruis, geruis... opera, opera...
meer valt er niet te horen.
Plots is alles stil,
want jij bent weg.
De eenzaamheid treedt in m'n hart,
de muziek verlaat men oren...
Reacties op dit gedicht
| sleepless: | Zaterdag, augustus 10, 2002 07:51 |
| De wint zingt emoties, dan weer chaos, dan weer stilte. Knap bezongen, euh... beschreven :-) Groetjes. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vipergirl | 
|
|
| Gecontroleerd door: dodyke | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||