M'n liefde voor jou is de laatste tijd ferm toegenomen,
en nu voel ik me nog schuldiger omdat ik nog iemand anders in m'n hart heb toegelaten,
ik hoop eigelijk dat we nooit aan een dag van afscheid gaan komen,
een dag dat ik je voor hem zal moeten verlaten,...

Want ik besef nu meer dan ooit dat ik je niet wil en kan verlaten en ik hoop dat jij dat ook niet doet,
maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik niet meer terugkan gaan,
dat ik me aan m'n beloftes bij m'n zielsverwant houden moet,
een belofte van liefde,..een belofte die voorlopig zo moeilijk kan bestaan.

ik ben veel te veel van je beginnen houden,
ik kan en wil je niet verlaten,
dit had ik zelf niet voor mogelijk gehouden,
moest je de waarheid weten zou je me waarschijnlijk haten..

maar besef dan dat dit alles is uit liefde voor jou,
een bewijs dat ik je voor niets of niemand kwijtwil,
een bewijs dat ik zielsveel van je hou,
de waarheid over die andere gast hou ik uit angst en wanhoop stil...