FATA MORGANA
FATA MORGANA
Uitgeschonken
vloeit het beeld
als licht gebroken
uit de bolle spiegel
en schrijft een lach
op de schaduwzijde
van mijn ogen.
Ik lees hem
met een trekkebek
van mijn lippen af
als een drenkeling
z'n fata morgana
in de woestijn.
Uitgeschonken
vloeit het beeld
als licht gebroken
uit de bolle spiegel
en schrijft een lach
op de schaduwzijde
van mijn ogen.
Ik lees hem
met een trekkebek
van mijn lippen af
als een drenkeling
z'n fata morgana
in de woestijn.
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Donderdag, augustus 22, 2002 14:24 |
| Een drenkeling in de woestijn??? daar moet ik diep over nadenken, Rudi. 'hem' is onduidelijk: beeld of lach? Verder vol fijne woordvondsten. Graag gelezen. |
|
| sleepless: | Maandag, augustus 12, 2002 18:24 |
| Fijn om je eens met andere ogen te zien kijken. Knap geschreven. Groetjes. |
|
| Hanneke Eirinn: | Zondag, augustus 11, 2002 08:56 |
| schitterend beeld Rudi! :) en welkom thuis! ;) | |
| PeterdB: | Zaterdag, augustus 10, 2002 23:26 |
| Knap geschreven Rudi | |
| wijnand.=: | Zaterdag, augustus 10, 2002 20:03 |
| schitterend | |
| space carotjen: | Zaterdag, augustus 10, 2002 19:48 |
| dit is een pareltje... ik vind het echt prachtig met die beelden die ik voor mijn ogen zie bij het lezen van deze tekst. mooi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rudi J.P. Lejaeghere | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||